မိုးအေၾကာင္း
ပုဂံသားတက္ျပီး--မိုးအေၾကာင္းေရးပါဆိုလို႔ေရးလိုက္တာ..အေရးအသားမေကာင္းရင္သည္းခံျပီးဖတ္ေပးပါရွင္။ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မိုးေရခိ်န္ မ်ားတဲ့ ျမိဳ႔ တစ္ခုမွာ မိုးတြင္အခါသမယတြင္ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။မိုးတြင္းဆိုရင္.. ရြာလိုက္တဲ့မိုး.. တေန ကုန္. လံုး၀မတိတ္ဘူး။ ေက်ာင္းမွာဆိုလည္း တစ္ေဆာင္နဲ႔တစ္ေဆာင္ေတာင္ မကူးခ်င္ဘူး။
မိဘေတြ ခရီးထြက္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေက်ာင္းကို မိုးေရေတြထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္ေလ။ နယ္ျမိဳ႔ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႔က သိပ္မေ၀းလွပါဘူး။ စီးရတဲ့ဖိနပ္ကလည္း သိၾကလားေတာ့မသိဘူး ဘြတ္ေျခနင္း လို႔ေခၚတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွလွေလး၀ယ္ေပးၾကရွာပါတယ္-မွတ္မွတ္ရရ ပန္းေရာင္ဘြတ္ေျခနင္းေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးဘဲ။ ၁၀တန္းေလာက္ထိ သိမ္းထားတုန္း။ ေနာက္ေတာ့ အေမ ကရွဳပ္လို႔ဆိုပီး သူမ်ားကိုေပးပစ္ လိုက္တယ္(အေကာင္းေလးအတိုင္းပါဘဲ)။ အဲ..ဆက္ေျပာရရင္..ဖတ္စာအုပ္ေမ့ခဲ့ရင္ ရိုက္တတ္တဲ့ ဆရာမ ေတြကိုေၾကာက္ေတာ့ ဘာသာစံု စာအုပ္ေတြကို လြယ္အိတ္နဲ႔အျပည့္ထည့္ရတယ္ေလ။ အခ်ိန္စာရင္းအတိုင္း ထဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ လည္း ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ.. အစား၀င္သင္တာတို႔ ဘာတို႔ကလည္းရွိတတ္ေတာ့ မထူးဘူး ဆိုျပီးအကုန္ထည့္တာ။ လြယ္အိတ္နဲ႔မဆန္႔လို႔ လက္ကပိုက္ရင္ပိုက္၊ မပိုက္ရင္ ဆြဲျခင္းေတာင္းထဲထည့္။ စာအုပ္ေတြေရစိုမွာကေၾကာက္ရ။ထမင္းဘူးထည့္ထားတဲ့ ျခင္းေတာင္းကတစ္ဖက္။ရွဳတ္ရွက္ကိုခတ္ေနတာဘဲ။ ရွိေသးတယ္.. မိုးကာရွည္ ကလည္း၀တ္ေပးလိုက္ေသးတယ္ေလ။ ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ထီးကလည္းလွေတာ့ ကိုင္သြားခ်င္လိုက္ေသးတာ။ဒီေတာ့ တေန႔တေန႔ေက်ာင္းသြားရင္ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးလည္းမအားဘူး။ ေလးလံလွ တဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးကလည္းလြယ္ထားရတယ္။ဆဂိ လမ္းမ်ားေလွ်ာက္သြားရင္ ကြန္ပါဘူး ရဲ႔အသံကလည္း စည္းခ်က္ညီညီ ဘဲ.. ဂြက္ ဂြက္ ဂြက္ နဲ႔ လုိက္လာတာ။ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔ ျခင္းေတာင္းကို ထားရမယ့္ စင္မွာတင္၊ မိုးကာကိုခြ်တ္၊ ဖိနပ္ ကိုေက်ာင္းမွာထားတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔လဲစီး(ဘြတ္ဖိနပ္ နဲ႔ ေက်ာင္း၀တ္စံု နဲ႔ မလိုက္ဖက္လြန္းလို႔ေလ)၊ လြယ္အိတ္ထဲက ဖတ္စာအုပ္ေတြကို စာေရးစားပြဲေအာက္ကို ထည့္။ ဒါဆို လြယ္အိတ္ထဲမွာ ႏုတ္ စာအုပ္ဘဲက်န္ေတာ့ေပါ့သြားတာေပါ့။ ကြန္ပါဘူး ကုိထုတ္ စားပြဲေထာင့္မွာတင္ ျပီး စာသင္ဖို႔အသင့္ေပါ့ေလ။ မိုးေတြမ်ားသည္းသည္းမဲမဲ ရြာရင္ ဆရာမခမ်ာ အာကုန္ခ်စ္ေအာ္ရရွာတယ္.. မိုးသံနဲ႔မၾကားရလို႔ေလ။ မုုန္႔စားဆင္းရင္ မုန္႔ေစ်းတန္းကို သြားေလ့သိပ္မရွိဘူး။ မိုးစိုမွာစိုးလို႔။ အိမ္ကထည့္ ေပးလိုက္ တာေတြဘဲစားတယ္။ ထမင္းစားဆင္းလည္း အခန္းထဲမွာဘဲ။ အဲ.. ညေန ေက်ာင္းဆင္းလို႔ကေတာ့ မနက္ပံုစံအတိုင္းေလးျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ျပီး ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္း ထိုးသံကိုေစာင့္ရတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ မိုးဆိုလံုး၀မႏွစ္သက္ခဲ့ပါ။ ခုလည္းမႏွစ္သက္ပါ။ သူမ်ားေတြလို မိုးေရထဲထြက္လည္းမေဆာ့ခဲ့ဘူးပါ။ ရန္ကုန္မိုးကိုေတာ့ နည္းနည္းသေဘာက်သည္.. ရြာလွ်င္ အသဲအသန္ရြာခ်ျပီး တိတ္သြားတတ္လို႔ပါ။ မိုးေတြရြာရင္ မိုးထဲမွာအလုပ္လုပ္ေနရသူေတြ အတြက္ထို္င္သနားေနတတ္ပါသည္။ ထီးပါမလာသည့္သူမ်ား ဆိုလွ်င္ စိုရႊဲေနပါမည္။ မိုးေရထဲတြင္ ထီးခ်င္းတုိက္မိေနသည့္ျမင္ကြင္းမ်ား၊ မိုးလံုရာသို႔ေျပးလႊားရသည့္ ျမင္ကြင္း မ်ား သညၾ္ကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းသည့္ျမင္ကြင္းမဟုတ္သည္္မွာအမွန္ပင္။
(ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစ။)
အားက်မခံထပ္ tag လိုက္ပါသည္......
၁။ အိမ္ေလးတစ္အိမ္
၂။ မိုးကုတ္မီဒီယာ
၃။ ဆရာမေမျငိမ္း
၄။ ေအာင္ခ်မ္းလင္း(မိုးကုတ္သား)
၅။ စိုင္းစိုင္း(လားရွိဳး)
က်န္ေသးသည့္ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္းတက္ခ်င္ပါတယ္။ ေတာ္ေလာက္ပါျပီေနာ္ ၅ ေယာက္ဆို။္
မိဘေတြ ခရီးထြက္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေက်ာင္းကို မိုးေရေတြထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္ေလ။ နယ္ျမိဳ႔ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႔က သိပ္မေ၀းလွပါဘူး။ စီးရတဲ့ဖိနပ္ကလည္း သိၾကလားေတာ့မသိဘူး ဘြတ္ေျခနင္း လို႔ေခၚတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွလွေလး၀ယ္ေပးၾကရွာပါတယ္-မွတ္မွတ္ရရ ပန္းေရာင္ဘြတ္ေျခနင္းေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးဘဲ။ ၁၀တန္းေလာက္ထိ သိမ္းထားတုန္း။ ေနာက္ေတာ့ အေမ ကရွဳပ္လို႔ဆိုပီး သူမ်ားကိုေပးပစ္ လိုက္တယ္(အေကာင္းေလးအတိုင္းပါဘဲ)။ အဲ..ဆက္ေျပာရရင္..ဖတ္စာအုပ္ေမ့ခဲ့ရင္ ရိုက္တတ္တဲ့ ဆရာမ ေတြကိုေၾကာက္ေတာ့ ဘာသာစံု စာအုပ္ေတြကို လြယ္အိတ္နဲ႔အျပည့္ထည့္ရတယ္ေလ။ အခ်ိန္စာရင္းအတိုင္း ထဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ လည္း ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ.. အစား၀င္သင္တာတို႔ ဘာတို႔ကလည္းရွိတတ္ေတာ့ မထူးဘူး ဆိုျပီးအကုန္ထည့္တာ။ လြယ္အိတ္နဲ႔မဆန္႔လို႔ လက္ကပိုက္ရင္ပိုက္၊ မပိုက္ရင္ ဆြဲျခင္းေတာင္းထဲထည့္။ စာအုပ္ေတြေရစိုမွာကေၾကာက္ရ။ထမင္းဘူးထည့္ထားတဲ့ ျခင္းေတာင္းကတစ္ဖက္။ရွဳတ္ရွက္ကိုခတ္ေနတာဘဲ။ ရွိေသးတယ္.. မိုးကာရွည္ ကလည္း၀တ္ေပးလိုက္ေသးတယ္ေလ။ ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ထီးကလည္းလွေတာ့ ကိုင္သြားခ်င္လိုက္ေသးတာ။ဒီေတာ့ တေန႔တေန႔ေက်ာင္းသြားရင္ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးလည္းမအားဘူး။ ေလးလံလွ တဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးကလည္းလြယ္ထားရတယ္။ဆဂိ လမ္းမ်ားေလွ်ာက္သြားရင္ ကြန္ပါဘူး ရဲ႔အသံကလည္း စည္းခ်က္ညီညီ ဘဲ.. ဂြက္ ဂြက္ ဂြက္ နဲ႔ လုိက္လာတာ။ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔ ျခင္းေတာင္းကို ထားရမယ့္ စင္မွာတင္၊ မိုးကာကိုခြ်တ္၊ ဖိနပ္ ကိုေက်ာင္းမွာထားတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔လဲစီး(ဘြတ္ဖိနပ္ နဲ႔ ေက်ာင္း၀တ္စံု နဲ႔ မလိုက္ဖက္လြန္းလို႔ေလ)၊ လြယ္အိတ္ထဲက ဖတ္စာအုပ္ေတြကို စာေရးစားပြဲေအာက္ကို ထည့္။ ဒါဆို လြယ္အိတ္ထဲမွာ ႏုတ္ စာအုပ္ဘဲက်န္ေတာ့ေပါ့သြားတာေပါ့။ ကြန္ပါဘူး ကုိထုတ္ စားပြဲေထာင့္မွာတင္ ျပီး စာသင္ဖို႔အသင့္ေပါ့ေလ။ မိုးေတြမ်ားသည္းသည္းမဲမဲ ရြာရင္ ဆရာမခမ်ာ အာကုန္ခ်စ္ေအာ္ရရွာတယ္.. မိုးသံနဲ႔မၾကားရလို႔ေလ။ မုုန္႔စားဆင္းရင္ မုန္႔ေစ်းတန္းကို သြားေလ့သိပ္မရွိဘူး။ မိုးစိုမွာစိုးလို႔။ အိမ္ကထည့္ ေပးလိုက္ တာေတြဘဲစားတယ္။ ထမင္းစားဆင္းလည္း အခန္းထဲမွာဘဲ။ အဲ.. ညေန ေက်ာင္းဆင္းလို႔ကေတာ့ မနက္ပံုစံအတိုင္းေလးျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ျပီး ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္း ထိုးသံကိုေစာင့္ရတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ မိုးဆိုလံုး၀မႏွစ္သက္ခဲ့ပါ။ ခုလည္းမႏွစ္သက္ပါ။ သူမ်ားေတြလို မိုးေရထဲထြက္လည္းမေဆာ့ခဲ့ဘူးပါ။ ရန္ကုန္မိုးကိုေတာ့ နည္းနည္းသေဘာက်သည္.. ရြာလွ်င္ အသဲအသန္ရြာခ်ျပီး တိတ္သြားတတ္လို႔ပါ။ မိုးေတြရြာရင္ မိုးထဲမွာအလုပ္လုပ္ေနရသူေတြ အတြက္ထို္င္သနားေနတတ္ပါသည္။ ထီးပါမလာသည့္သူမ်ား ဆိုလွ်င္ စိုရႊဲေနပါမည္။ မိုးေရထဲတြင္ ထီးခ်င္းတုိက္မိေနသည့္ျမင္ကြင္းမ်ား၊ မိုးလံုရာသို႔ေျပးလႊားရသည့္ ျမင္ကြင္း မ်ား သညၾ္ကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းသည့္ျမင္ကြင္းမဟုတ္သည္္မွာအမွန္ပင္။
(ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစ။)
အားက်မခံထပ္ tag လိုက္ပါသည္......
၁။ အိမ္ေလးတစ္အိမ္
၂။ မိုးကုတ္မီဒီယာ
၃။ ဆရာမေမျငိမ္း
၄။ ေအာင္ခ်မ္းလင္း(မိုးကုတ္သား)
၅။ စိုင္းစိုင္း(လားရွိဳး)
က်န္ေသးသည့္ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္းတက္ခ်င္ပါတယ္။ ေတာ္ေလာက္ပါျပီေနာ္ ၅ ေယာက္ဆို။္
2 comments:
ဆရာမ ေျပာလိုက္တာ အကုန္ သေဘာတူတယ္။ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္မိုးရြာရင္ အရမ္းစိတ္ညစ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။
ညီမေလး ဆဂိေျပာမွပဲ သတိရဒယ္.. အပ္မိန္လဲ နယ္မွာတုန္းက..မိုးရြာတဲ့ခါ မိုးကာအရွည္ ဘြတ္ေျခနင္း နဲ့. ထီးလွလွေလးကလဲ ေဆာင္းခ်င္ေသးးး ဟီးး ဟိုးငယ္ငယ္ သူငယ္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းတြားတဲ့ပုံေလးကို ေျပးျမင္မိလိုက္ဒယ္..
Post a Comment